تأثیر الگویی از مهارت آموزی بر مهارت های ارتباطی دانشجویان پرستاری با بیماران روانی

مقدمه: اثرات آموزش مهارت های ارتباطی با الگویی خاص بر مهارت دانشجویان پرستاری در برقراری ارتباط با بیماران روانی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این پژوهش تعیین تأثیر یک الگو برای آموزش مهارت های ارتباطی به دانشجویان پرستاری با بیماران روانی بود. روش ها: این پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود که 49 دانشجوی سال آخر پرستاری در دو گروه شاهد (24 نفر) و تجربی (25 نفر) در آن شرکت نمودند. پس از اجرای پیش آزمون، مهارت های ارتباطی دانشجویان گروه های تجربی با الگوی در نظر گرفته شده برای آموزش مهارت های ارتباطی و دانشجویان گروه های شاهد با روش مرسوم به مدت 12 روز بالینی تحت آموزش قرار گرفتند. در نهایت، پس از اتمام دوره آموزشی، میزان پیشرفت مهارت های ارتباطی دانشجویان دو گروه مقایسه شد. برای جمع آوری داده ها از یک چک لیست تلفیقی استفاده و مهارت دانشجویان در مصاحبه با بیماران روانی مشاهده شد. نتایج با استفاده از نرم افزار spss و آزمونهای ویلکاکسون و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: دو روش آموزش مهارت های ارتباطی باعث ارتقای مهارت ارتباطی دانشجویان با بیماران روانی شده بودند. در مقایسه دو روش، الگوی در نظر گرفته شده برای مهارت آموزی به صورت معنی داری سطح بالاتری از مهارت های ارتباطی را در دانشجویان پرستاری ایجاد نموده بود. نتیجه گیری: علی رغم اینکه مشخص شد که الگوی در نظر گرفته شده برای مهارت آموزی تأثیر زیادی در ارتقای مهارت های ارتباطی دانشجویان پرستاری دارد، اما با توجه به کم بودن شواهد در این زمینه، انجام مطالعات بیشتر توصیه می گردد.